สถาปัตยกรรมไทย

สถาปัตยกรรมไทย

สถาปัตยกรรมไทย  หมายถึง  ศิลปะการก่อสร้างของไทย ได้แก่ อาคาร บ้านเรือน โบสถ์ วิหาร วัง สถูป และสิ่งก่อสร้างอื่น ๆ มีลักษณะแตกต่างกันไปตามภูมิศาสตร์ และคตินิยมสามารถจัดหมวดหมู่ตามลักษณะการใช้งานได้ 2 ประเภท คือ

1.  สถาปัตยกรรมที่ใช้เป็นที่อยู่อาศัย ได้แก่ บ้านเรือน ตำหนัก วัง และพระราชวัง เป็นต้น บ้านหรือเรือนเป็นที่อยู่อาศัยของสามัญชน ธรรมดาทั่วไป ซึ่งมีทั้งเรือนไม้ และเรือนปูน เรือนไม้มีอยู่ 2 ชนิด คือ เรือนเครื่องผูก และ เรือนเครื่องสับ ตำหนัก และวัง เป็นเรือนที่อยู่ของชนชั้นสูง พระราชวงศ์ หรือ ใช้

เรียกที่ประทับชั้นรอง ของพระมหากษัตริย์

2.  สถาปัตยกรรมที่เกี่ยวข้องศาสนา ได้แก่ โบสถ์ วิหาร กุฎิ หอไตร หอระฆังและหอกลองสถูป เจดีย์                                                                                                                        

ประวัติสถาปัตยกรรมไทย

สถาปัตยกรรมไทย มีมานานตั้งแต่ที่คนไทยเริ่มตั้งถิ่นฐาน เป็นเวลาร่วม 4,000 ปี บรรพบุรุษไทยได้พัฒนาและปรับปรุงรูปแบบสถาปัตยกรรมอันเป็นสิ่งจำเป็นต่อการดำรงชีวิต เพื่อให้เหมาะสมกับสภาพอากาศ สภาพภูมิประเทศ โดยเพิ่มเติมใส่เอกลักษณ์ความเป็นไทยเข้าไปซึ่งนับเป็นการแสดงออกความสามารถของบรรพบุรุษไทย

พระบรมธาตุไชยา สถาปัตยกรรมยุคศรีวิชัย

                           พระปรางค์สามยอด สถาปัตยกรรมยุคลพบุรี           

พระธาตุช่อแฮ

ลักษณะเป็นเจดีย์รูปแปดเหลี่ยมย่อมุมไม้สิบสอง ศิลปะแบบเชียงแสน

โบราณสถานภายในอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย

พระที่นั่งอนันตสมาคม สถาปัตยกรรมสมัยรัตนโกสินทร์

มีรูปแบบเป็นสถาปัตยกรรมตะวันตก

วัดเบญจมบพิตรดุสิตวนาราม